Als kunstenaar, kunstliefhebber en lid van de adviescommissie BKV van gemeente Hengelo heb ik een column voorgelezen tijdens de politieke markt over de nieuwe cultuurnota 2021-2024 op 24 november 2020 in het stadhuis van Hengelo.
Het lijkt erop dat we positief moeten zijn.
Er komt meer geld.
Er komt een ambtelijke ondersteuning
Project leider. Waarvoor eigenlijk? Voor welke podia moet er exposities worden georganiseerd?
Maar toch…. om een of andere reden ben ik toch niet echt enthousiast.
Hierdoor heb ik een column geschreven. Het is een beetje overdreven, maar weergeeft wel wat ik hierbij voel. Het is heel erg veel gepraat, maar niks zeggend, zoals de nieuwe cultuurnota.
Column: Kunst en cultuur vijver.
Wij zitten in de adviescommissie BKV om namens het veld te spreken.
De gemeente spreekt over ambitie, maar lijkt eerder illusies te verkopen.
De gemeente zegt te luisteren naar wat zijn bewoners willen. Er worden ideeën aangedragen en ook oplossingen.
Weinig van de opgedragen en ingebrachte stukken zien we terug in de begroting. Even een metafoor.
De titel van de samengestelde nota luidt: samen meer voor kunst en cultuur.
Wat wij zien is dat er een nieuwe marktplein komt, met heel veel bomen.
Laten we daar ook een vijver in plaatsen. Nee, het mag groter.
Dan wordt het meer, een meer.
Laten we het ook een naam geven. Meer Kunst en cultuur.
Meer kunst en cultuur lijkt zijn eigen Bermuda driehoek te hebben.
Want alles wat we bedenken en onderzoeken als adviescommissie BKV lijkt spontaan te verdwijnen of te verdrinken in een meer. Terwijl we bijna zwemmen in het geld. Er is meer geld in de reserves dan gestreefd. 5 miljoen gewenst en er is 30 miljoen?
De nieuwe nota lijkt ‘meer’ op de vorige nota. We missen de wil en de ambitie. Bij de vorige politieke markt werden ideeën aangedragen door derden: zoals een degelijke expositieruimte in de bibliotheek. Een podium c.q. kunstcentrum. Creatieve broedplaatsen in de Kasbah.
En mede door ons al onderzocht met een positieve resultaat en aangegeven aan de gemeente: samenwerking met Concordia en KunstNonStop. Niks van dat alles is terug te zien. Alleen maar actualisering van het huidige beleid. Geen frisse wind, geen beweging.
Wij zien op het stille oppervlakte van het meer alleen een reflectie van het heden. En af en toe een dood dobberende idee.
Dan maar geen meer kunst en cultuur, maar een vijver kunst en cultuur. Waar in de winter ook op geschaatst kan worden en bezuinigd op een schaatsbaan. Zet daar ook wat kunstschaatsers* op, dan hebben de kunstliefhebbers er ook wat aan.
*Ik heb nog een vraag: kunnen kunstschaatsers ook een stimuleringsregeling aanvragen?
Een tijdje terug deed ik mee met een fotowedstrijd van DigiFotoPro.
Maanden later kreeg ik een mailtje dat ik gewonnen had.
Eerst denk je, is dit spam? Heb ik ook echt meegedaan aan een wedstrijd? (Ja echt waar….)
Maar na een controle bleek dat ik dus echt gewonnen heb!
“Naar deze portretfoto van Metin Yirtici blijf je kijken. De karakteristieke gezichtsuitdrukking is recht van voren gefotografeerd in een contrastrijke zwart-wit opname. Het is een portret in zwart-wit, zoals er veel werden ingestuurd, toch blijven we langer bij dit beeld hangen. het protret kijkt dwars door je heen en daarnaast is er technisch vrijwel niks op aan te merken! Metin wint met deze inzending de eerste prijs in onze fotowedstrijd Portretten.”
Door de redactie/jury werd mijn foto van de bijna 900 inzendingen als de beste gekozen.
Ergens in augustus ben ik langs gegaan bij de redactie voor een interview en om mijn prijs op te halen.
Mijn prijs is een Bresser BR-D3000SL Daylight ter waarde van € 799,-
Hierin is ook een interview met mij te lezen. Vanaf pagina 70.
Naast dat ik er in sta met de winnende foto (zie afbeelding hierboven), heb ik ook exclusief voor DigiFotoPro een foto van mijn project Maybe gestuurd.
Wil je zien welke? Bestel hem nu of ga even langs de plaatselijke boekhandel.
Als kunstenaar, kunstliefhebber en lid van de adviescommissie BKV van gemeente Hengelo heb ik een column voorgelezen tijdens de politieke markt over de nieuwe cultuurnota 2021-2024 op 25 augustus in het stadhuis van Hengelo.
Wanneer baart Hengelo kunst?
De culturele identiteit van gemeente Hengelo wordt mede bepaald door wel of niet te investeren in een podium en/of broedplaatsen voor beeldende kunst en vormgeving.
Je oogst wat je zaait. Door alles maar te maaien en niet meer te zaaien valt er geen vrucht meer te plukken. Het lijkt steeds groener bij de buren te worden1. Moeten wij straks bij de buren aankloppen om gezien te worden? Daar waar het wel leeft? Worden wij ‘kunst-asielzoekers’?
Er wordt geroepen dat er geen geld is, maar er wordt wel -ondanks dat het tegen eigen beleidsregels is2– geïnvesteerd voor 20 jaar in kale huur voor Oyfo.
Het gaat om de mindset3. Dan zorg je er maar voor dat je weinig tot geen geld uit geeft. Maak er dan iets symbolisch van, zoals gemeente Enschede, die voor 1 euro een ateliergebouw verkoopt aan kunstenaars4. Of dat Borne een cultuurmakelaar5 aantrekt. Je hoeft echt niet veel te investeren, om toch veel te laten bloeien. Een glimlach en een compliment geven kost niks, het kan zoveel mensen blijer maken, maar dat zit er niet bijna niet meer in.
Een glimlachje ontbreekt op het gezicht van gemeente Hengelo. Eenzaamheid dreigt voor de ‘arme’ kunstenaar. Sociaal isolement doordat de reden voor cohesie ontbreekt.
Maar er is ook hoop, er zijn de kunstenaars, kunstliefhebbers en er is (nog steeds) een adviescommissie beeldende kunst en vormgeving die zich hard gaan maken om gemeente Hengelo anders te gaan laten denken, anders te gaan laten doen. Je kunt het ook pas gaan doen, als je het echt wilt. Wil je het, dan is het een kwestie van proberen en oefenen totdat het lukt. Want zoals men weet, oefening baart kunst.
Einde.
P.s. ik wil jullie allen uitnodigen voor de finissage van Kunst in de Kasbah op zondag 4 oktober aan Bazaar 8.
4) Kunstenaars kopen ateliergebouw in Enschede voor 1 euro
“In het geval van de ateliers stond echter voorop dat deze voor kunstenaars behouden zouden blijven. Vandaar dat de panden voor het symbolische bedrag van één euro werden verkocht en een convenant is gesloten waarin staat dat de gebouwen voor ‘de kunst’ behouden blijven. Mocht de stichting het gebouw ooit verkopen, heeft de gemeente eerste kooprecht.” https://www.tubantia.nl/enschede/kunstenaars-kopen-ateliergebouw-in-enschede-voor-1-euro~a1ddf70b/
“In dit project laat Metin niet alleen zijn kwaliteiten als fotograaf zien, maar ook die van producent, regisseur en acteur.”
Zoals jullie hier konden lezen is op dit moment mijn project Theater of (Dis)Comfort and Growth in fotogalerie Objektief tot en met 26 september te zien.
De opening was op zondag 25 augustus 2019 om 16:00 uur.
Het was een warme dag met verrassend veel bezoekers, helaas heb ik niet iedereen te woord kunnen staan. Voel me heel erg gelukkig met de positieve opmerkingen en een beetje verrast dat iemand een foto wil kopen, met mijn hoofd erop… erg apart. Moet er nog steeds aan wennen…
Ben ook ontzettend blij met het openingswoord door Yvonne Eikenaar dat ik als een lofzang en een zeer positieve recensie zie op mijn project en de bijzonder mooie foto hierboven van Cyril Wermers. Dank aan jullie beide.
Dit waren de woorden van Yvonne:
Welkom bij de opening van de tentoonstelling “Theatre of (dis)comfort and growth.”
Een opmerkelijke titel voor een foto-expositie, maar tegelijkertijd ook heel erg passend. Fotografie, film en theater zijn media die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en tegelijkertijd lastig met elkaar te vergelijken. De fotograaf geeft een stilstaand beeld van het geportretteerde, een momentopname. De theater-, of filmmaker denkt in bewegende beelden en bedient zich dikwijls van gesproken taal.
Er zijn ook overeenkomsten. Alle drie tonen ze de toeschouwer het verstrijken van de tijd en proberen deze vast leggen vanuit verschillende hoeken en kaders. Voor alle drie, spelen licht, kleur en de scenografie, een grote rol. Alle drie vertellen ze een verhaal. Dat kan een verslag zijn van een actuele situatie of het persoonlijk verhaal van de maker, verteld in metaforen en symbolen. De essentie is, de toeschouwer mee te nemen, nieuwe vergezichten te tonen, een droombeeld voor te schotelen of een uitvergroting te maken van de werkelijkheid. Deze beelden openen deuren naar iets dat de toeschouwer zelf niet snel zou zoeken. Het beeld schuurt, roept emotie op, laat een indruk achter, maar laat ook ruimte aan de verbeelding. Zo wordt de toeschouwer in staat gesteld zijn eigen verhaal te maken.
In Theatre of discomfort and growth komt dit alles samen. Sommige beelden zijn bijna filmisch, sommige schuren en weer andere roepen vragen en/ of emotie op. Zoals elke productie, begint ook dit project met één initiatiefnemer, in dit geval Metin, die een groep mensen om zich heen verzamelde, om samen zijn idee uit te werken. Daarvoor opende het theater (de schouwburg Hengelo) zelfs letterlijk haar deuren. Net als bij het maken van een voorstelling, leidde die bundeling van krachten tot een magie waarbij alles op zijn plaats valt. Als een zwaan die loskomt van het water.
In dit project laat Metin niet alleen zijn kwaliteiten als fotograaf zien, maar ook die van producent, regisseur en acteur. Met een niet aflatende energie zocht hij sponsoren, vrijwilligers en zelfs een “vers van de pers, pasgeboren baby”. Als een volleerd regisseur maakte hij voor elke foto een draaiboek van vier pagina’s, met daarin een beschrijving van de set, de belichtingen en de sfeer.
Metin kroop in de huid van elke personage die hij portretteerde. Hij liet gedurende een jaar en drie maanden zijn haren en baard groeien en tekende, als een toeschouwer, de reacties op die deze metamorfose teweeg bracht. Hij ontving het commentaar, zag verbazing, verwondering, maar ook afschuw en angst. Menig buitenstaander kon niet vermoeden dat achter dit woeste uiterlijk, een zachtaardige, aimabele en talentvolle vakman schuilging. Met het groeien van zijn baard, groeide ook zijn ideeën omtrent de uitwerking van het verhaal dat hij wilde vertellen. Het is niet alleen het persoonlijk verhaal van de maker, het verwijst ook naar de rol die je wil spelen en de rol die je door anderen opgelegd krijgt.
Groei komt voort uit ongemak en het loslaten van zekerheden. Dat laatste is voor iemand die graag alles tot in de puntjes regelt geen gemakkelijke opgave. Metin daagde zichzelf uit om uit zijn comfortzone te treden en groeide daarmee in zijn rol als kunstenaar. Het leidde tot deze prachtige scenes uit het; Theater of discomfort and growth. Vanmiddag wordt u uitgenodigd daar uw eigen verhaal bij te maken.
Mijn project is op de agenda’s van verschillende fotografie websites te vinden. Onder andere bij PF, fotoexposities en zoals hieronder te zien bij Focus Magazine:
En er was ook offline informatie te vinden over mijn project, ik stond blijkbaar met mijn hoofd in de Enschedese huis aan huisblad….
Hieronder de foto’s van de opening, de eerste 3 foto’s zijn van Paul Clason:
Na Theater of (Dis)Comfort and Growth en Maybe is De Beelddenker mijn derde solo expositie, opening zaterdag 11 mei vanaf 13:00 uur bij Zie de Vensters. De foto’s heb ik speciaal voor deze expositie gemaakt. Verwacht het onverwachte, maar verwacht ook helemaal niets. 😉
Foto’s presenteren kan op verschillende manieren. Meestal plaats ik mijn foto’s online, soms druk ik de foto’s groot af om ermee te exposeren. Maar hoe zou het zijn als ik de foto’s goed afgedrukt in een boekvorm zou zien?
Een tijdje terug zag ik op sociaal media een uitnodiging van Saal Digitaal voor fotografen en designers om hun producten uit te testen, op hun website zag ik dat ze aardig wat prijzen hadden gewonnen en aangezien ik nog geen fotoboek voor mezelf had, maakte dat mij nieuwsgierig. Ik meldde me aan en ik kreeg bericht dat ik mee mocht doen met de test. Top!
Voorbereiden: Waar wil ik eigenlijk een boek voor maken? Op dit moment wil ik geen trouwreportages en andere soorten opdrachten meer aannemen. Ik wil nu vooral kunstzinnige/artistieke portretten voor mezelf maken en met mijn boek langs galerieën gaan en kijken of ik kan exposeren.
Dus inhoudelijk moet het artistiek zijn en daarom heb ik uiteindelijk voor deze vier projecten gekozen: Dark (Beauty/Photography), Maybe, Theater of (Dis)Comfort and Growth en Picturalisme. Heel verschillende stijlen en daardoor misschien wat veel voor één boek. Maar zo is mijn werk; gevarieerd en divers.
Je gaat als eerste naar de website van de aanbieder; wat bieden zij aan, op welke manier kan ik mijn fotoboek maken en wat staat er op aan informatie?
Website: + Ze bieden veel verschillende producten aan in diverse maten om af te laten drukken; foto’s en boeken (duh), kalenders, kaarten enzovoort.
Ze bieden verschillende producten aan.
+ Je kunt op meerdere manieren je fotoboek bestellen, via een plug-in, hun eigen software of je uploadt een pdf. + Ik ben zeer onder de indruk van de website van Saal Digital. Er staat heel veel informatie op (bijvoorbeeld over wat je kunt verwachten qua levertijd per product), wat ik erg belangrijk vind. (zie screenshots hieronder)
Duidelijke informatie van Saal Digitaal.
Proefpakketten + Je kunt verschillende proefpakketten bestellen met wanddecoratie, speciale covers en papiersoorten, waardoor je heel goed kunt zien en voelen hoe de producten eruit komen te zien. + De proefpakketten van Saal Digital kun je al vanaf 10 Euro bestellen. Bij elke proefpakket bestelling, ontvang je een waardebon t.w.v. de waarde van je proefpakket. Dit betekent dat de proefpakketten geheel gratis voor je zijn, als je een bestelling doet. +/- Als je alle drie de proefpakketten bestelt, ontvang je 3 pakketjes van 10x10cm. Bij papiersoorten krijg je één foto te zien op 17 verschillende soorten papier afgedrukt. Heel fijn, dan kun je dus zien hoe een bepaalde foto er uit komt te zien op verschillende materialen. Maar voor het proefpakket wanddecoraties hebben ze voor 7 verschillende materialen, zoals canvas, acrylglas alu-dibond, 7 verschillende foto’s gebruikt. Dan zie ik dus niet hoe 1 bepaalde foto, net als bij papiersoorten, er uit komt te zien op verschillende materialen. Misschien is dit gedaan omdat bepaalde foto’s niet geschikt zijn op bepaalde materialen.
Er is geen chat-functie aanwezig voor de helpdesk.
Je kunt geen boek in fotoformaat (2:3) bestellen. Dit houdt in dat ik mijn foto’s moet bijsnijden of de achtergronden moet aanpassen/breder maken om er een mooi geheel van te maken. Maar dit geldt voor (bijna?) alle leveranciers. Voor meer informatie zie de volgende link: https://nl.wikipedia.org/wiki/Papierformaat#Fotopapier
Opvallend: Toen ik ze een mail stuurde met mijn vraag of ze dat in de toekomst gingen aanbieden, kreeg ik de volgende e-mail als reactie:
Let op, onze klantenservice bieden wij in de talen duits, engels, spaans, frans en italiaans aan. Aangelegenheden in andere talen kunnen wij op dit moment helaas niet verwerken en/of beantwoorden. Zodra wij uw verzoek in een van de genoemde talen, hebben verwerkt, ontvangt u zo snel mogelijk een antwoord van ons.
Nadat ik mijn vraag in het Engels stelde kreeg ik dit als reactie van Saal Digitaal:
“Unfortunately, only the formats shown online are available. For now, we cannot say if we will offer another format soon. Please excuse the inconvenience.”
Ik koos uiteindelijk voor staand 21 x 28 cm, met hardcover. De foto’s zijn dan niet te klein, maar ook niet te groot en dat is makkelijk om mee te nemen.
De software: + Op mijn Mac werkt de software stabiel, zonder vastlopers en vertragingen. + Foto’s toevoegen via het programma, of slepen via het Finder venster. Dat laatste vind ik het prettigst. + De software waarschuwt je als je bij de snijranden zit. + Exporteren van je product als PDF (wel even in de instellingen rechts bovenin zorgen dat “PDF Export watermerk weergeven” uit staat. + De informatie die erop staat is duidelijk.
Aandachtspunten:
Ondanks dat de software wel intuïtief werkt, vind ik het wel jammer dat er geen tot minimale uitleg wordt gegeven wat waar zit en hoe dingen werken.
Geen sneltoetsen; bijvoorbeeld, als ik op mijn toetsenbord op de letter T zou drukken, dat dan tekst gereedschap geactiveerd zou worden.
Wel of geen handleiding? Eerst was er nog geen echte handleiding, tijdens het schrijven van deze recensie kwamen er plots 3 filmpjes online met tips. https://www.youtube.com/watch?v=qUZqsvX0-vE
Betalen en levering: Je kunt met creditcard en met Paypal betalen. Ik kan mij voorstellen dat mensen iDeal zullen missen als optie.
Het boek is op 31 juli besteld. Verwachte leverdatum 6 augustus, maar het werd 3 dagen eerder afgeleverd. Dus binnen 3 dagen had ik mijn boek al binnen… Dat is verrekte snel! Het boek kwam onbeschadigd en goed beschermd binnen in een stevige doos, met een foam hoes om het boek. Zie foto.
Het boek: Het eerste wat me opviel, was dat de kaft lichtelijk bobbelig is. Maar ik bekeek alles met een kritisch oog en gelukkig was dat bijna het enige wat in negatieve zin opviel. Door wat me daarna opviel had ik alleen maar lof voor het totaalplaatje. Het ziet er professioneel en degelijk uit. Geheel platliggende dikke pagina’s (mooi als je een grote foto op 2 pagina’s plaatst), scherpe foto’s met mooie diepe kleuren. Het papier dat gebruikt wordt is echt geweldig, het is stevig, kleuren zijn goed, foto’s zijn scherp. Ze geven ook 75 jaar garantie op kleurechtheid. Geen logo op de achterkant van de leverancier. Het andere wat mij tegenviel was dat er geen schutbladen in het boek zijn verwerkt. De eerste en de laatste pagina, wat dus foto’s zijn, waren geplakt aan de cover. Dat laatste wordt eerlijk gezegd ook gemeld in de software…
Geen schutblad.
Verschillende opmerkingen over het boek door anderen: + Het voelt heel luxe aan, alsof het iets van heel veel waarde is. Niet alleen met voelen, maar ook als je het ziet. Kwaliteit is goed, papier is behoorlijk dik. + Zwart is echt zwart. + Goed gedrukt. + Structuur in het papier. + Dik papier. + Heel veel tonen, (hoeveelheid aan verschillende tinten in kleuren is enorm, groot spectrum tussen zwart en wit). + Het valt zo mooi open. Je krijgt geen onderbreking in het midden. De foto blijft 1 foto. (normaal gesproken is het lelijk, maar hier werkt het wel). – Kaft is lichtelijk bobbelig.
Lichtelijk bobbelig cover.
Tijdens een expositie hoorde ik heel veel lovende woorden over het boek (en de foto’s ? ) en er is iemand geweest die het boek wil kopen!! Het gaat binnenkort die kant op!
Samenvatting: Dit boek is geschikt voor hoogwaardige presentaties, zoals voor portfolioboeken of een trouwboek, maar te duur en te luxe voor vakantiefoto’s. Daar kun je beter voor naar andere aanbieders gaan.
Pluspunten:
Ik ben zeer tevreden met het geleverde product en diensten.
Kleuren (heel rijk aan kleuren)
Papier (stevig/dik)
Afdruk (scherp/goed)
Flatline (geen onderbreking in de foto)
Op de website is heel veel informatie te vinden.
Ik kan met Paypal betalen, dat gaat zoals altijd snel.
Keuze uit diverse fotoboeken.
Zeer snelle levering van het product.
Regelmatig korting op hun producten.
Aandachtspunten:
– Het formaat 21×28 is helaas toch een ander formaat dan mijn foto’s. Ik moest dus puzzelen welke stukjes van mijn foto’s afgesneden konden worden of waar ik nog extra achtergrond moest toevoegen om er toch een goed geheel van te kunnen maken. Dus ook fotoboeken aanbieden van 2:3 formaat zou fijn zijn. – De cover is lichtelijk bobbelig. – De software zou iets gebruiksvriendelijker zijn als er bijvoorbeeld met sneltoetsen gewerkt zou kunnen worden. – Een chatfunctie met een van de medewerkers zou fijn zijn. – Er zitten geen schutbladen in het boek. De eerste en de laatste pagina, wat dus foto’s zijn, waren geplakt aan de cover. – Geen mogelijkheid om met iDeal te betalen, voor diegenen die geen creditcard of Paypal hebben kan dat lastig zijn.
Een tijdje terug werd mij gevraagd of ik voor Cameranu.nl een item wilde schrijven. Ik vond het lastig, want waar begin je mee? Er zijn zoveel onderwerpen waar je over kunt schrijven…
Dit is mijn eerste blog, is het duidelijk of zijn er nog vragen? Help mij zodat ik jullie verder kan helpen. Graag lees ik jullie feedback op de pagina van Cameranu.nl zelf, of op mijn Facebook pagina. Deel het eventueel, misschien kunnen ook jullie hiermee een veel gehoorde vraag beantwoorden.
Onlangs heeft Marjo Sleiderink met haar schilderijen geëxposeerd in StARTion te Hengelo. Ze vroeg mij of ik hier een impressie filmpje van wilde maken.
Aangezien ik lange tijd niet meer gefilmd had, wilde ik dit wel doen om mijn fingerspitzengefühl te verfijnen. Hieronder het resultaat met haar favoriete muziekstuk. (Filmpje is alleen op desktop te zien, niet op mobiel en tablets).
zaterdag 25 februari heb ik de finissage van mijn (voor mij zeer geslaagde en zeer goed ontvangen) expositie Theatre of (Dis)comfort and Growth in het Rabotheater Hengelo.
Met de hulp van 20 vrijwilligers (fotografen, make-up artiesten, barbier, assistenten, stand-ins, decor bouwers enz) zijn de foto’s op 6 november 2016 gemaakt in het Rabotheater Hengelo. Allemaal mede mogelijk gemaakt door diverse sponsoren. Voor meer informatie kijk op www.metinfotografie.nl/tdg
Wees welkom, je zult niet teleurgesteld worden, lees hieronder enkele reacties uit mijn gastenboek en die geplaatst zijn op Facebook.
Het zou fijn zijn voor mij als je even aangeeft als je komt en hoe laat.
