Zomaar een paar namen die mij toebedeeld worden:
Sinterklaas, Kerstman, Grote smurf, Jihadist, Kaptein Iglo, Lassie (ik heb lange grijze manen), Kabouter Plop.
Humor. Mooi hè?
Waarom die baard?
Ik krijg vaak de vraag: “Metin waarom die baard?” In plaats van de vraag “waarom lang haar en baard?” Ik laat namelijk ook mijn haar voor het eerst lang groeien. Ach ja, de baard trekt blijkbaar wel de nodige aandacht. Ik verzorg hem niet echt, ik laat hem niet bijknippen en gebruik geen baardolie e.d. dus hij “zet uit” in de breedte i.p.v. dat hij er langer uit komt te zien.
Hierdoor is mijn baard is een soort “uithangbord” geworden om grappen over te maken, maar ook een reden om mij op aan te spreken. Zo kon ik indirecte collega’s uitleggen dat ik ook fotograaf ben. En dat wisten ze niet. Doordat ik ze verwijs naar mijn portfolio op mijn website heb ik nu een aantal fotografie opdrachten binnen gekregen.
Maar nu de vraag; waarom die baard?
Simpelste en het beste antwoord dat ik kan bedenken is: een project met zelfportretten, een flinke uitdaging!
Uitdaging in mijn eigen creativiteit, het fotograferen en bewerken. Het model staan, plannen, regelen van externe partijen, maar voornamelijk uitdaging betreffende mijn comfortzone. Dat laatste gaat me makkelijker af dan ik had verwacht, moet ik toegeven.
Fotografie is een poppenkast, men trekt bepaalde kleding aan, speelt een bepaalde rol als een acteur. Zo lang je je bewust bent dat je een acteur bent en welke rol je kiest om te spelen in dit leven, speel je het makkelijk mee. Je krijgt bepaalde eigenschappen, situaties en kenmerken mee en daarmee moet je improviseren.
Maakt een foto of je filmt en je bent dan voor eeuwig vastgelegd als de desbetreffende personage. Ben je dat dan ook? Neuh, niet perse. Althans, hoeveel van je eigen ik wil je erin stoppen? Na ja, het zijn zelfportretten, dus sowieso mijn gezicht/uiterlijk.
Waarom zelfportretten?
Waarom niet? Vincent van Gogh, Picasso, Salvador Dali en vele anderen maakten vroeger al zelfportretten. De een om te experimenteren, de andere om zich te uiten. Frida Kahlo scheen zelfportretten te maken waarin ze haar emoties en pijn kon uiten, nadat ze na een busongeluk maanden lang op bed moest blijven liggen.
Maar voor wie maak jij ze?
…voor mezelf… nou ja, het zijn zelfportretten… ? Nee, zonder gein, voor de geïnteresseerde kijker…
Hoe zit die uitdaging nu in elkaar?
Ik wil mezelf uitdagen door minimaal 2 x 4 à 5 verschillende zelfportretten te maken binnen 24 uur, waarin ik in verschillende fases van veel haar en baard naar kaal en geen haar op mijn gezicht ga (op mijn wenkbrauwen na). Met 2 x bedoel ik dat ik van een situatie zowel in mijn studio als op locatie een foto wil maken. Een flinke uitdaging qua planning en creativiteit. Alles zit nog in conceptfase en het een en ander kan nog veranderen. Het blijft hoe dan ook een uitdaging.
Maar waarom moet jij jezelf uitdagen?
Misschien is het een bekend gezegde, maar ik heb vaak gezegd: “Je moet groot denken en klein beginnen“.
En dat heb ik nu al heel lang gedaan. Groot gedacht en telkens klein begonnen.
Als “het” je niet uitdaagt, dan verandert het je niet.
En nu wil ik mezelf dus uitdagen, anders kom ik niet verder. Ik wil ook eens mijn grote ideeën aanpakken.
Maar waarom dan comfortzone?
Nou, om meerdere redenen….
Er zijn bijvoorbeeld modellen die voor mij uit hun comfortzone gingen (bijvoorbeeld door voor de eerste keer naakt te poseren), door mij te vertrouwen als persoon en in mijn kunnen als fotograaf. Hierdoor hebben we prachtige foto’s kunnen maken. Ik heb wel eens gedacht, hoever zou ik uit mijn comfortzone durven/willen gaan? Ik hoef niet naakt te poseren, daar heeft niemand wat aan…
Hoever wil ik als acteur voor de camera gaan? Er zijn professionele acteurs geweest die heel veel zijn aangekomen of juist zijn afgevallen voor hun rol. Hoeveel wil ik afvallen? Niet veel blijkbaar, ik hou te veel van eten…
Maar wat heb ik dat ik zou kunnen gebruiken voor mijn uitdaging. Waarmee kan ik juist sterker en beter worden?
Ik ben vroeger vaak gepest en krijg af en toe nog wel opmerkingen over mijn overbeharing. Maar je wordt ouder en staat sterker in je schoenen. Nu ik creatiever ben en al een paar foto’s gemaakt heb betreft dit onderwerp, wil ik mezelf uitdagen met datgene waar ik vroeger gevoelig voor was. Niet alleen op een creatieve manier, maar ook in mijn eigen comfortzone.
Hier een paar voorbeelden van mijn foto’s en mijn overbeharing.
Foto 1
Foto 2
Mijn eerste stap uit mijn comfortzone.
Ik kreeg de volgende opmerkingen wel eens te horen: “Ik zou het zelf nooit gedaan hebben” of “je bent gek dat je dit doet“…
Als antwoord heb ik de volgende quote van de acteur Mathias Schoenaerts: “Durf brutaal te zijn, durf expressief te zijn en niet telkens alleen maar binnen de lijntjes kleuren, dat is saai”.
Opleiding
Ik heb fotografie en film gedaan. Door mijn opleiding in film en video, kan ik dit waarschijnlijk beter als productie aanpakken. Mijn grootste wens is nog steeds een eigen film schrijven/maken. Dus toch grotere projecten dan alleen maar een paar foto’s maken. Daarom wil ik eerst beginnen met geënsceneerde fotografie.
Waarom vertel je hier zoveel over, is dan uiteindelijk je verrassingseffect niet weg?
Klopt, verrassingseffect is weg, maar daarentegen wordt er wel iets van mij verwacht, dus dan moet ik dit ook echt gaan doen!
Mensen reageren enthousiast op mijn wilde ideeën, hierdoor wordt de druk nog hoger en de verwachtingen groter…
En de uitdaging om er iets moois van te maken ook groter. Ik hoop echt dat het iets moois wordt. 🙂
Soms krijg ik complimenten en soms een opmerking dat men het jammer vindt dat ik mijn baard laat staan. Het is allemaal goed bedoeld, dat weet ik, dat waardeer ik ook.
Zelfportret – baard
Hier hebben je een paar complimenten op mijn baard.
Hier een vergelijkingsfoto van een tijdje terug:
De linker foto is in december 2015 gemaakt, mijn baard en haar zijn ondertussen iets langer. Beide foto’s zijn gemaakt door Michelle Aman.
Hoever ben je met je ideeën?
Uhmm, in het begin aardig opgeschoten, maar ik ben nog niet waar ik wil zijn… Het schiet nu even niet op. Heb nu een soort “writers block”. Ik heb nu net een creatieve goede vriend gevraagd of hij met mij met mijn ideeën wil gaan sparren.
Wat heb je al geregeld?
- Ik heb al beveiliging annex gastvrouw:
- Om mensen tijdens de shoot op een afstand te houden of kort te informeren over waar ik mee bezig ben.
- Een limousine.
- Een kapper
- 2e camera
- Amerikaanse (politie) auto
- Creatief assistent
- Make up artiest
Wat heb je nog nodig:
- Make up artiest: ik heb wel meerdere nodig omdat ik in 24 uur de foto’s wil maken.
- Making of (video) cameraploeg
- Ik wil dat alles vastgelegd wordt en gemonteerd wordt tot een making of.
- Misschien nog een kapper.
- Assistent:
- Helpt met camera apparatuur te dragen.
- Zorgt dat er verder gecommuniceerd wordt met de aanwezige mensen volgens een plan van aanpak/ call-sheet/ draaiboek enz.
- Stand-in :
- Zit op de plek met (ongeveer) dezelfde kleren aan om de compositie en licht te bepalen.
- Camera en laptop keeper.
- Let op de spullen en heeft telkens mijn laptop bij zich.
- Oude kleren
- En meer…
Dus, voel je je geroepen om me te helpen, neem dan contact op.
Wanneer gaat het gebeuren?
Het liefst natuurlijk voor de zomer, het begint nu wel ongemakkelijk en warm te worden met zo’n baard… 🙂
Bedoeling is in april, maar mijn ideeën zijn nog niet af… Zo’n deadline leek goed uit te pakken…
April… pfff…. Dat duurt niet lang meer.
Hopelijk heb ik jullie voor nu voldoende geïnformeerd.
Wens me succes.
